Zarówno quinoa (komosa ryżowa), kasza jaglana (proso), jak i amarantus (szarłat) mają 5 cech wspólnych, które je łączą:
1) nie są zbożami jak by się to mogło wydawać, dlatego określa się je mianem pseudozbóż. Quinoa oraz amarantus mają bliżej do szpinaku niż do pszenicy czy żyta, a popularna kasza jaglana to po prostu nasionko (dlatego proso jest przysmakiem ptaków).
2) nie zawierają glutenu, który u osób z nadwrażliwością na to białko lub celiakią, powoduje nieprzyjemne objawy nie tylko jelitowe, ale również migrenowe, zapalenia stawów, problemy z tarczycą, astmę, etc. Celiakia może doprowadzić do uszkodzenia nabłonka ścianek jelita, co obniża przyswajalność cennych elementów z pożywienia i może prowadzić do bardzo niebezpiecznych chorób.
3) są zasadowe - w przeciwieństwie do zbóż, quinoa, kasza jaglana i amarantus przywracają środowisko zasadowe, które zazwyczaj jest kwasotwórcze. Organizm powinien utrzymywać stałe pH na poziomie 7,4, jednak bardzo często żywność rafinowana, bogata w cukry i proteiny zakwasza organizm burząc balans kwasowo-zasadowy. Ze względu na to, że nasza dieta ma tendencję do zakwaszania, powinniśmy do niej włączać zwłaszcza produkty alkaiczne (zasadowe).
4) bogate w białko, witaminy z grupy B, błonnik i minerały takie jak wapń, magnez, żelazo, miedź
5) są to starożytne uprawy; amarantus był uprawiany już 6000 lat temu, quinoa była złotym ziarnem Inków, a proso znane kulturze chińskiej było wcześniej niż ryż (8 000 lat p.n.e.).
Powiązane treści:Gluten zaburza działanie tarczycy; 3 sposoby na quinoa z innymi zbożami bezglutenowymi
